Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Καταπατητές στο ΠΟΙΚΙΛΟ: Κρίσιμη μάχη στον Άρειο Πάγο

Στις 6 Μαρτίου 2013, στον Άρειο Πάγο εκδικάζεται η αναίρεση του Δημοσίου σχετικά με την εφετειακή απόφαση που δικαιώνει τον συναιτερισμό "πολεμιστών στην Κορέα". Ο εν λόγω συναιτερισμός διεκδικεί την κυριότητα δασικής έκτασης 80 στρεμμάτων στην Αγία Τριάδα. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια σφετερισμού δημόσιας γης, ένα ακόμα παρακλάδι της γνωστής υπόθεσης του "κτήματος Πεύκα Βέρδη" 

Η αίτηση του Δημοσίου προς τον Άρειο Πάγο, είναι η τελευταία ευκαιρία να αποτραπεί μια δικαστική ήττα που δεν αφορά μόνο τα 80 στρέμματα , αφορά στην τύχη όλων των διεκδικήσεων. Εάν μεθαύριο δικαιωθούν οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες επί της συγκεκριμένης έκτασης αυτό θα αποτελέσει ένα δεδικασμένο – πρόκριμα για τις υπόλοιπες διεκδικήσεις.

Ο όμιλος "το ΠΟΙΚΙΛΟ",θέλοντας να συμβάλλει στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσιμης δικαστικής μάχης, απευθύνει έκκληση προς κάθε κατεύθυνση για την αξιοποίηση κάθε δυνατότητας να στηριχθεί η επιχειρηματολογία του Δημοσίου.

Για τον λόγο αυτό αναδημοσιεύουμε το υπόμνημα που κατέθεσε ο Όμιλος στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και το οποίο αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της επιχείρησης ιδιοποίησης δημόσιας γης με όχημα το περιβόητο "κτήμα Πεύκα Βέρδη"

Ακολουθεί το υπόμνημα του Ομίλου


Όμιλος για το Περιβάλλον,
τον Πολιτισμό και την Ποιότητα Ζωής
στην Πετρούπολη
«Το ΠΟΙΚΙΛΟ»

Αγ. Λαύρας 37
13231 Πετρούπολη.
Τηλ. 210 5017105
Fax 210 5061970

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (άρθρο 90 του 284/88 Π.Δ./τος)

Παρεμβαίνουμε στην διαδικασία επανεξέτασης της 47/2004 Γνωμοδότησης του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων, έχοντας έννομο συμφέρον που απορρέει από του σκοπούς του Ομίλου μας, στο άρθρο 3 του οποίου περιλαμβάνονται τα εξής:

Άρθρο 3.Σκοποί.
Σκοποί του Ομίλου είναι:
-Η προστασία – αναβάθμιση, του φυσικού, οικιστικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.
Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για τα περιβαλλοντικά προβλήματα και την αντιμετώπισή τους.
- Η συμβολή στην διατήρηση , αξιοποίηση και διαμόρφωση νέων ελεύθερων χώρων προς όφελος των πολιτών
- Η συμβολή στην προστασία του Ποικίλου Όρους από καταπατήσεις, οικοπεδοποίηση, οποιαδήποτε παρέμβαση η οποία θα αλλοίωνε το δημόσιο δασικό χαρακτήρα του (πχ επέκταση η ίδρυση νέου κοιμητηρίου κ. α.) .Η αποτελεσματική διαχείριση και προστασία από εναπόθεση μπαζών και απορριμμάτων, πυρκαγιά, κ.α.

Είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα μας να υπερασπιστούμε το περιβάλλον, το οποίο κινδυνεύει εξ αιτίας της ως άνω απόφασης καθώς έκταση που νομικά και ουσιαστικά είναι δασική, θα χάσει τον χαρακτήρα της αυτό παραδιδόμενη, στην ανοικοδόμηση.

Υποβάλλουμε :
Α) Υπόμνημα με τις θέσεις – προτάσεις μας.
Β) Τεχνική Έκθεση – πραγματογνωμοσύνη του Δ.Κρίθαρη αγρονόμου - τοπογράφου
Γ) Φωτογραφικό υλικό και
Δ) Συνημμένα στοιχεία.


Για τον ΟΜΙΛΟ , Πετρούπολη 24 Μαΐου 2007


Ο πρόεδρος Ο γραμματέας
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ



ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΕΡΙ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠ. ΑΡ. 47/2004 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝ

Το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων με την αρ. 47/2004 γνωμοδότησή του, που έγινε αποδεκτή με την αρ. 1083607/6930/Α0010/25- 10-2004 απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου, γνωμοδότησε για τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτή λόγους α) Υπέρ μη προβολής δικαιωμάτων κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου επί εκτάσεως 1028,50 στρεμμάτων, γνωστή ως κτήμα «Πεύκα Βέρδη» που βρίσκεται εντός του σχεδίου πόλεως του Δήμου Πετρουπόλεως και εμπίπτει στους τίτλους ιδιοκτησίας του κτήματος «Πεύκα Βέρδη», οι οποίοι ανάγονται σε αρχικό τίτλο με απώτερο δικαιοπάροχο Στάμο Βέρδη, το συμβόλαιο υπ’ αριθμ. 702/1847 και καταληκτικό τίτλο, σ’ αυτόν του Ιερού Ναού «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Λαμίας», που είναι η υπ’ αριθμ. 9816/17-3-1916 διαθήκη του συμ/φου Λαμίας Χρήστου Κ. Χατζηχρήστου και μέσα στην οποία περιλαμβάνεται και έκταση 262 στρεμμάτων που αποτελεί τμήμα της εκτάσεως των 433 στρεμμάτων, που περιήλθε στην αρμοδιότητα της Κτηματικής Υπηρεσίας Δυτικής Αττικής από το Δασαρχείο Αιγάλεω και β) υπέρ της εκδόσεως προδικαστικής γνωμοδότησης για εκτάσεις 171 στρεμμάτων, που αποτελεί το υπόλοιπο της παραδοθείσης από το Δασαρχείο Αιγάλεω εκτάσεως (433-262) και για εκτάσεις 100 και 10 στρεμμάτων, προκειμένου η Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής να ολοκληρώσει την έρευνά της για τις εν λόγω εκτάσεις, οι οποίες δεν αποτέλεσαν αντικείμενο της έρευνας, γιατί βρίσκονται εκτός των αρχικών τίτλων του κτήματος «Πεύκα Βέρδη» και επομένως εκτός της έκτασης των 1028,50 στρεμμάτων.
Κατόπιν τούτου και σε εκτέλεση της πιο πάνω απόφασης η Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 του Α.Ν. 1539/1938 παρέδωσε με το από 8-11-2004 πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό «Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» την πιο πάνω έκταση των 262 στρεμμάτων.

Η εν λόγω απόφαση του ΓΣΔΚ πρέπει να ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ διότι είναι νομικά και ουσιαστικά ΑΒΑΣΙΜΗ, αγνοεί και βλάπτει ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ , που εν προκειμένου ταυτίζεται με την υπεράσπιση της κυριότητας του δημοσίου επί εκτεταμένης δασικής έκτασης του οικοσυστήματος του Ποικίλου όρους (βουνό Στεφάνι κατά το παρελθόν).

Τα ακόλουθα στοιχεία, έγγραφα υπηρεσιών του δημοσίου και δικαστικές αποφάσεις αποδεικνύουν ότι:
Κανένα νόμιμο τίτλο κυριότητας του απώτερου δικαιοπαρόχου δεν επικαλείται ο ΙΝΕΘΛ . Επομένως οι τίτλοι που ανάγονται στον αρχικό (702/1847) στερούνται εγκυρότητας καθώς η ευρύτερη έκταση ( όση και αν είναι αυτή) με την ονομασία « Πεύκα Βέρδη», αποτελεί δάσος ‚ άλλως δασική έκταση, άλλως λιβάδι, και ανήκε ανέκαθεν στο ελληνικό Δημόσιο ‚του οποίου τα δικαιώματα είναι απαράγραπτα. Επιπλέον πρόσθετος λόγος ακυρότητας του αρχικού τίτλου ( 702/1847 ) αποτελεί το γεγονός ότι αυτός δεν έχει μεταγραφεί.
Οι απώτεροι τίτλοι, της «αλληλουχίας» που επικαλείται ο ΙΝΕΘΛ αλλά και οι φυσικοί κληρονόμοι Βέρδη, αφορούν ΑΓΡΟΤΙΚΗ περιοχή , δηλαδή όχι δάσος, ούτε δασική , ούτε ορεινή. Τούτο προκύπτει και εκ του γεγονότος ότι κανένα ιδιωτικό δάσος δεν έχει αναγνωριστεί με κάποιον από τους νόμιμους τρόπους (εδάφιο Β1) . Το φερόμενο ως κτήμα «Πεύκα Βέρδη» δεν μπορεί να αφορά σε έκταση που υπερβαίνει τα 1000 παλαιά στρ , δηλαδή 560 σημερινών. Τα 262 στρ. τα οποία την 15-6-2000 το Δασαρχείο Αιγάλεω, παρέδωσε, « για διαχείριση και προστασία» στην Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής ως δημόσια, δασική και αναδασωτέα έκταση , ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΡΕΙΝΗ ΔΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ, που χωρίς αμφιβολία είναι ΑΣΧΕΤΗ με τους ανωτέρω απώτερους τίτλους.
Τα όρια που περιγράφονται στον απώτερο τίτλο, άλλα και σε όλους τους υπόλοιπους της «αλληλουχίας» , για την συνέχεια της οποίας εγείρονται σοβαρότατες αμφιβολίες, είναι αόριστα και απροσδιόριστα, διότι δεν έχουν ως βάση αμετακίνητα και ορισμένα φυσικά και τεχνητά σημεία, ώστε να προσδιορίζεται η Θέση του κτήματος κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο.
Το διαρκώς μεταβαλλόμενο ως προς την θέση , τα όρια και το περιεχόμενο «κτήμα Πεύκα Βέρδη» σκοπίμως ταυτίζεται με πολύ ευρύτερη περιοχή, που ήταν και είναι, στο σύνολο της , δημόσια δασική έκταση Το γεγονός αυτό , είναι παντελώς κακόβουλο δεδομένης της πολύ μεγάλης διαφοράς στην έκταση των δύο περιοχών αλλά και του εντελώς διαφορετικού τους χαρακτήρα καθόσον όπως προαναφέρθηκε το φερόμενο «κτήμα Πεύκα Βέρδη» αναφέρεται ως «αγρός καλλιεργήσιμος και μη » δηλαδή αγροτική έκταση , αποκλειομένης κάθε άλλης εκδοχής.
Η εντός σχεδίου δομημένη επιφάνεια που περιλαμβάνεται στις διεκδικήσεις του ΙΝΕΘΛ, υπερβαίνει κατά πολύ την έκταση των 1000 παλαιών στρεμμάτων. Η δόμηση των εκτάσεων αυτών πραγματοποιήθηκε σταδιακά με κατατεμαχισμό σε ορισμένες περιπτώσεις δασικών εκτάσεων, γεγονός που δεν επιτρέπεται . Από τους φυσικούς κληρονόμους Βέρδη , ενταχθήκαν στο σχέδιο και οικοπεδοποιήθηκαν ( ή και αντίστροφα) κατά τα έτη 1929 ( 300 στρ.), 1955 (123 στρ.) και το 1958 (126.5 στρ) . Αυτό και μόνο το γεγονός αρκεί ώστε να απορριφθούν οι όποιες επιπλέον διεκδικήσεις και δικαιολογεί τις αιτιάσεις, που διατυπώνονται στην 64/1990 απόφαση του εισαγγελέα εφετών, κατά των κληρονόμων Βέρδη ΑΛΛΑ και του ΙΝΕΘΛ περί προσπάθειας «σφετερισμού δημόσιας γης» .


Πράγματι

Α) Οι αποφάσεις 64/1990 του εισαγγελέα Εφετών και 7636/1996 αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Αθηνών σχετίζονται άμεσα με την 47/2004 γνωμοδότηση του ΓΣΔΚ.

Οι δύο αυτές αποφάσεις αναφέρονται στην από 19/3/1982 αγωγή φυσικών κληρονόμων Βέρδη ( κλάδος Αγαπητού ) με την οποία ζητούσαν αναγνώριση κυριότητας επί εκτάσεως 71 στρ. στην «θέση Πεύκα Βέρδη» η οποία περιήλθε στην κυριότητά τους, όπως ισχυρίζονταν, από κληρονομική διαδοχή αναγόμενη στους ίδιους απώτερους τίτλους με αυτούς που επικαλείται ο ΙΝΕΘΛ. Κατά τους ίδιους ισχυρισμούς η διεκδικουμένη έκταση ( 71 στρ.) ενέπιπτε σε μεγαλύτερη έκταση περίπου 3500 στρ, με αρχικό τίτλο κτήσεως το 702/1847 συμβόλαιο διανομής, την υπ’ αριθμ. 1033/1883 διαθήκη , το 795/1902 συμβόλαιο αναγνώρισης δικαιωμάτων και το 604/1927 συμβόλαιο διανομής. Η ως άνω έκταση, αποτελεί μια από τις πολλές εκδοχές περί της εκτάσεως του φερόμενου κτήματος «Πεύκα Βέρδη» αν και στο 795/1902 φαίνεται να συμφωνούν ότι είναι κάτοχοι εξ αδιαιρέτου 3000στρ. το 1926, 24 χρόνια αργότερα πραγματοποιούν την μεταγραφή του και το 1927το διανέμουν μεταξύ τους με το 604/1927 συμβόλαιο διανομής. Στο συμβόλαιο αυτό η έκταση προσδιορίζεται σε 3500 στρ. ( πλέον ή έλλαττον) που περιλαμβάνει 730 στρ. πεδινή έκταση, σύμφωνα με το διάγραμμα του Ν.Γ. Κοτσερώνη που προσαρτάται στο συμβόλαιο διανομής. Την ορεινή περιοχή διένειμαν με το 7440/1958 συμβόλαιο διανομής βάσει του προσαρτημένου σε αυτό του από 10/9/1957 διαγράμματος του μηχανικού Ρ. Κυφιώτη. Το ορεινό αυτό τμήμα, έκτασης περίπου 2600 στρ. εμφαίνεται , στο από 17/11/1995 τοπογραφικό διάγραμμα του δασολόγου Χρ. Γκάτση που συνοδεύει την συμπληρωματική του έκθεση που μνημονεύεται στην 7636/1996 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.

Η ανωτέρω περιοχή των περίπου 3500στρ, εμπεριέχεται στις διεκδικήσεις του ΙΝΕΘΛ σύμφωνα με το από το 1974 κατατεθέν από τον Ναό , διάγραμμα Μπαζού ΑΛΛΑ εμπεριέχει την περιοχή των 262 στρ. που αναφέρονται στην 47/2004 γνωμοδότηση του ΓΣΔΚ.

Πασιφανώς λοιπόν, οι κρίσεις και τα συμπεράσματα, που περιέχονται στις δικαστικές αποφάσεις που επικαλούμεθα, σχετικά με την ως άνω έκταση, αφορούν και δεσμεύουν την κρίση του γνωμοδοτικού συμβουλίου.

Στην 64/1990 απόφαση του εισαγγελέα Εφετών, έχει κριθεί αμετακλήτως όσο και ρητώς ότι έκταση 3500 στρ , η οποία είναι το σύνολο του φερόμενου «κτήματος Πεύκα Βέρδη σύμφωνα με τους φυσικούς κληρονόμους Βέρδη ΑΛΛΑ εμπεριέχεται και στις διεκδικήσεις του Ι.Ν. , «… Δεν ήταν και δεν είναι αγρός … Ήταν και είναι δάσος ή κατά περίπτωση δασική έκταση…που ανήκε και ανήκει στο Δημόσιο» »… «Η έκταση των 3500 στρ. είναι βουνό όπου δεν υπάρχουν καλλιεργημένοι αγροί»… «Κύριος, νομεύς και κάτοχος της εκτάσεως …., ήταν και είναι το Ελληνικό Δημόσιο στο οποίο περιήλθε ως δασική έκταση δικαιώματι πολέμου μετά την απελευθέρωση εκ του Τουρκικού ζυγού και το οποίο δεν απώλεσε μέχρι σήμερα καθ΄ οιονδήποτε τρόπο τα ανωτέρω δικαιώματά του»…το υπ΄αριθμ. 702/1947 συμβόλαιο διανομής … και το υπ΄αριθμ. 618/1873 συμβόλαιο συστάσεως υποθήκης αφορούν πολύ μικρότερη των 3500 στρ αγροτική έκταση και είναι άσχετα με την έκταση των 3500 στρ…»

Στις ίδιες ακριβώς διαπιστώσεις καταλήγει και η 7636/1996 αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, καθώς αποφαίνεται ότι « …Το βέβαιον είναι ότι εντός του επιδίκου, όπως και στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Πάρνηθας ( ΣΣ προφανώς συμπεριλαμβάνει στην οροσειρά και το βουνό Στεφάνι –Ποικίλο) έβοσκαν τα πρόβατα τους οι τελευταίοι ( ΣΣ Βέρδηδες) αλλά όχι με την ενδιάθετη πίστη ότι είναι ιδικά τους αλλ΄ ότι επρόκειτο για δημόσια βοσκοτόπια… αργότερα όταν η περιοχή άρχισε να παίρνει υπεραξία, μεταξύ των άλλων και ο Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, οι κληρονόμοι Δέγλερη και οι ενάγοντες ( ΣΣ Βέρδηδες ) . Η διεκδίκηση όμως της ίδιας έκτασης από τους Δεγλαιραίους, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του Ελληνικού Δημοσίου ότι λόγω της αξίας της γης, προβάλλονται διεκδικήσεις ορεινών δασικών εκτάσεων από όμορους ιδιοκτήτες εδινών και καλλιεργούμενων τμημάτων »… η επίδικη έκταση είναι στο σύνολό της δημόσιο κτήμα». Στην ίδια απόφαση επιβεβαιώνεται ότι η έκταση που αναφέρεται στην 1033/1883 διαθήκη της Καλομοίρας Βέρδη δεν υπερβαίνει σε έκταση τα 1000 παλαιά στρ. «αγρός και λειβάδι» απορρίπτοντας μάλιστα τον ισχυρισμό περί υπολογισμού της έκτασης με βάση τα όρια δεδομένου ότι αυτό δεν είναι δυνατόν όταν αυτά είναι ασαφή και απροσδιόριστα «για να μπορεί να γίνει εμβαδομέτρηση επί της πραγματικής καταστάσεως».

Έχει επομένως κριθεί αμετάκλητα, με τις δύο αναφερθείσες δικαστικές αποφάσεις, ότι η έκταση που κατά τους ισχυρισμούς των κληρονόμων Βέρδη , αποτελούσε το «κτήμα Πεύκα Βέρδη» δεν είναι αγροτική, ούτε λιβάδι αλλά δημόσια δασική έκταση. Στο ορεινό τμήμα της εν λόγω έκτασης εμπεριέχεται όπως προαναφέρθηκε το σύνολο των 262 στρ που με την 47/2004 γνωμοδότηση του ΓΣΔΚ αποδόθηκαν στον ΙΝΕΘΛ.

Το γεγονός ότι η εκτάσεις αυτές ήταν δασικές και ορεινές αποδεικνύεται χωρίς αμφιβολία και από το φωτογραφικό υλικό που επισυνάπτουμε το οποίο αφορά βεβαίως το αδόμητο τμήμα τους.


Β) Πρόσθετες αποδείξεις.

Το γεγονός ότι οι δασικές εκτάσεις που περιλαμβάνονται στις διεκδικήσεις του Ι.Ν. και των φυσικών κληρονόμων Βέρδη, όσες βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης ΑΛΛΑ και αυτές που παρανόμως εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης, ανήκουν στο δημόσιο, «δικαιώματι πολέμου», αποδεικνύεται και από τα εξής:

1. «Τα δάση, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις ή άγριες γαίες, είναι δημόσιες εκτός εάν: α) Αποκτήθηκαν με τίτλους (χοτζέτια), που ανάγονται προ της επαναστάσεως του 1821 β) Έχουν παραχωρηθεί από το Δημόσιο. γ ) Έχουν εξαγοράσει τις εκτάσεις προ του 1885. δ)Έχει αποδειχθεί δικαστικώς, ότι ο ενδιαφερόμενος νέμονταν τέτοιες εκτάσεις συνεχώς και αδιαλείπτως επί 30 τουλάχιστον έτη προ του 1915, άλλως επί αυτών των εκτάσεων δεν χωρεί έκτακτος χρησικτησία.»
Ο Ι.Ν. ουδέποτε απέδειξε ότι το «κτήμα Βέρδη» αποκτήθηκε με κάποιον από τους νόμιμους τρόπους που εκτέθηκαν. Αντιθέτως έχουν μέχρι σήμερα προβληθεί δύο αναληθείς ισχυρισμοί, από την πλευρά των φυσικών κληρονόμων Βέρδη.
(Πρώτος ψευδής ισχυρισμός : Οι φυσικοί κληρονόμοι Βέρδη αρχικά ισχυρίστηκαν ότι διέθεταν τούρκικο έγγραφο (ταπί) το όποιο όμως «κάηκε» σε πυρκαγιά στο χωριό Λιάτανη Θηβών, ισχυρισμός αποδείχθηκε ψευδής και εγκαταλείφθηκε. Δεύτερος ψευδής ισχυρισμός : Το κτήμα παραχωρήθηκε ως ανταμοιβή για τους αγώνες υπέρ ανεξαρτησίας του Πανούση Βέρδη , εγκαταλείφθηκε αι αυτός.)

2. Σχετικά με δικαστικές αποφάσεις που αποσπασματικά αναγνωρίζουν έκτακτη χρησικτησία σε ορισμένους από τους φυσικούς κληρονόμους Βέρδη, αρκεί η ανάγνωση των σελίδων 10-14 και 37-38 της 64/1990 απόφασης του εισαγγελέα Αθηνών. Το γεγονός της ύπαρξης αλληλοσυγκρουόμενων δικαστικών αποφάσεων σχετίζεται με «τον τρόπο με τον οποίο το δημόσιο υπερασπίζεται τα δικαιώματα του και την ικανότητα των σφετεριστών να παραπλανούν τα όργανα της διοίκησης» εν πάσει περιπτώσει όμως η ύπαρξη αντιφατικών αποφάσεων δεν μπορεί να αποτελεί λόγο ώστε το ΓΣΔΚ να μην πράξει το καθήκον του, δηλαδή να ακολουθήσει τις αποφάσεις που όχι μόνο είναι προς το συμφέρον του δημοσίου αλλά είναι και ορθές.

3. Το 1905 το Δημόσιο κατέγραψε το «δάσος Βέρδη» στο κτηματολόγιο Εθνικών Δασών Αττικής , Μεγαρίδος και Πειραιώς Αιγίνης . Στο βιβλίο κτηματολογίου στη σελίδα 22 ‚που συντάχθηκε την 1-10-1905 όλο το επίδικο « Πεύκα Βέρδη» είναι εντός της περιοχής που το δασαρχείο στο χάρτη του 1889 έχει απεικονίσει ως Εθνικό ( Δημόσιο) δάσος με βλάστηση από πεύκα , πρίνους κλπ.

4. Με την 108424/1934 απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας ολόκληρη η έκταση κηρύσσεται αναδασωτέα και εν συνεχεία απαγορεύεται η βοσκή, η εκχέρσωση και η υλοτομία ΧΩΡΙΣ κανένας από τους φερόμενους ιδιοκτήτες να διαμαρτυρηθεί.

5. Με την απόφαση 42/1968 Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών η οποία επικυρώθηκε με την εμπεριστατωμένη επίσης απόφαση 11/69 Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών προκύπτει ότι η εν λόγω έκταση είναι Δημόσια και Δασική.

6. Την 15-6-2000 το Δασαρχείο Αιγάλεω παρέδωσε, « για διαχείριση και προστασία» για στην Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής 433 στρέμματα ως δημόσια, δασική και αναδασωτέα έκταση με την μορφή που περιγράφεται στο άρθρο 3 του Ν.998/79 το οποίο τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του Ν.3208/2003 . Στην παράγραφο 5 του άρθρου 3 του Ν.3208/2003 αναφέρεται ρητώς ότι στις διατάξεις του υπάγονται «οι εκτάσεις που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες» και οι οποίες διατηρούν τον χαρακτήρα τους σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 117 του Συντάγματος . Η 974/2005 απόφαση του ΣτΕ διευκρινίζει ότι δεν υπάγονται στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 3 του Ν.996/79 «… Αι περιοχαί δια τας οποίας υφίστανται εγκεκριμένα έγκυρα σχέδια πόλεως…» Τα 433. στρ εντάχθηκαν στο σχέδιο Πόλης παρανόμως και επομένως όση έκταση παρέμεινε αδόμητη, λόγω της συνεχούς φροντίδας και προστασίας από το δημόσιο , όχι μόνο ανήκει στο δημόσιο αλλά διατηρεί τον χαρακτήρα που είχε πριν από την ένταξή της. Το γεγονός ότι τα αρμόδια όργανα της διοίκησης αρνήθηκαν να ανακαλέσουν την μη έγκυρη ένταξη στο σχέδιο των δασικών εκτάσεων, παρά τις περί αυτού προτάσεις του Υπουργείου Γεωργίας και του Δασαρχείου Αιγάλεω , οδήγησε σε περιβαλλοντική καταστροφή μεγάλης έκτασης

7. Στις 25-6-2003 η Κτηματική Υπηρεσία Δυτικής Αττικής ( Κ.ΥΔ.Α.) ενημερώνει τον Δήμο Πετρούπολης κλπ, για την παραλαβή των 433 στρεμμάτων τα οποία θα «διαχειριστούν ως δημόσια κτήματα.


Γ) Η τεχνική έκθεση της ΚΥΔΑ

Η τεχνική έκθεση της ΚΥΔΑ, αναφέρθηκε μόνο σε τυπική, δήθεν αλληλουχία τίτλων , χωρίς να λάβει υπόψη της τις διαπιστώσεις που περιέχονται στις δικαστικές αποφάσεις που αναφερθήκαν, δεν εξετάζει ούτε ερευνά τα στοιχεία που περιέχονται σε αυτές , στοιχεία που οδηγούν σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα.

Ειδικότερα.

Η τεχνική έκθεση, ουδόλως ερεύνησε την ύπαρξη ή μη κυριότητας στους δικαιοπαρόχους του Ναού, αν δηλαδή το κτήμα που αναφέρεται στο 702/1847 συμβόλαιο διανομής είχε αποκτηθεί με κάποιον από τους νόμιμους τρόπους.

Η τεχνική έκθεση, δεν έλαβε υπόψη της τις διαπιστώσεις της 64/1990 απόφασης του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ότι: Τα όρια που περιγράφονται στο παραπάνω συμβόλαιο, άλλα και σε όλα τα υπόλοιπα της «αλληλουχίας» είναι αόριστα και απροσδιόριστα, διότι δεν έχουν ως βάση αμετακίνητα και ορισμένα φυσικά και τεχνητά σημεία, ώστε να προσδιορίζεται η Θέση του κτήματος κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο.
Η αοριστία και η ρευστότητα των ορίων του κτήματος δεν είναι τυχαία , είναι σκόπιμη προς συσκότιση της αλήθειας και ευχερή μετάθεση των ορίων και με αυτό τον τρόπο, αυθαίρετη και κακόβολη καταπάτηση εκτάσεων του Δημοσίου.
Η αοριστία καθιστά τα συμβόλαια άκυρα ανεκτέλεστα και ανεπίδεκτα εφαρμογής .
Διαφωτιστικά είναι τα αποσπάσματα της εισήγησης του τέως δασάρχη Πάρνηθας κ.Ντούρου και νυν δ/ντη Δασών Υπ.Αγρ.Αν και Τρ.,στην ημερίδα του ομίλου μας.
«Σε πολλές περιπτώσεις οι δικαιοπραξίες αυτές συνιστούσαν κλοπή δημόσιας περιουσίας.… Η έλλειψη διαγραμμάτων και η ασαφής περιγραφή των μεταβιβαζομένων εκτάσεων του τύπου «όσης έκτασης και αν είναι», ως «έγγιστα» … κατά κανόνα συνομολογείται μεταβίβαση αγροτικών εκτάσεων ενώ πρόκειται για εξόφθαλμα δασικές εκτάσεις και μάλιστα εκτεταμένες… Συνήθης μέθοδος είναι η μεταβίβαση μεγάλων εκτάσεων με διαθήκες υπερηλίκων ατόμων …. Συχνές διαδοχικές μεταβιβάσεις της ίδιας εκτάσεως οι οποίες βασίζονται σε ένα ελαττωματικό αρχικό τίτλο οι οποίες δίνουν την εντύπωση της πλήρους διαδοχής δεν είναι παρά το «ξέπλυμα» της παρανομίας. Ο κατακερματισμός των δασικών εκτάσεων οδηγεί σταδιακά στην οικοπεδοποίηση. Οι τελικοί αποδέκτες αυτών των εκτάσεων επιχειρούν την οικιστική αξιοποίηση μεταβάλλοντας κατ’ αρχήν τη μορφή της εκτάσεως από δασική σε αγροτική, επαληθεύοντας έτσι τις ψευδείς δηλώσεις κάποιων προγενέστερων συμβαλλομένων οι οποίοι μεταβίβαζαν αγρούς αντί δασών.»

Η τεχνική έκθεση κατέληξε σε εντελώς αντίθετα συμπεράσματα για την έκταση του εν λόγω κτήματος ( «φαίνεται να αποτελεί κτήμα μεγάλης έκτασης» σελ. 16 της γνωμοδότησης) από τα συμπεράσματα της 64/1990 απόφασης του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου «… αγρός ο οποίος εν όψει της ισότητος των μερίδων και της αξίας των λοιπών δεν θα πρέπει να είχε μεγάλη έκταση … (λειβάδιον , ζευγαρότοπος καλλιεργημένος και μη)…. Τα οποία δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 1000 παλαιά στρ, ήτοι ούτε δάσος , ούτε δασική έκταση, ούτε ορεινή» σύμφωνα με νεότερες απόψεις ένα παλαιό στρ. ισοδυναμεί με 562,5 τμ.
Με την 64/1990 απόφαση του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θεωρεί ότι «είναι αμφίβολο αν το 618/1873 είναι συνέχεια του 702/1847 αφού υπάρχει διαφορά στην περιγραφή των ορίων … ενώ με το 702/1847 φέρεται να περιέρχεται στον Παναγιώτη Σ. Βέρδη αγρός κείμενος στην θέση «Βαθύ Ρεύμα» εξ ου παρέπεται ότι ο αγρός αποτελεί μέρος όλων των κτημάτων τα οποία βρίσκονται στην θέση «Βαθύ Ρεύμα», στο 618/1873 συμβόλαιο η θέση Βαθύ ρεύμα δεν αναφέρεται ενώ στα υπόλοιπα συμβόλαια η θέση «Βαθύ Ρεύμα» μετατρέπεται σε όριο». Αντίθετα με αυτά, η τεχνική έκθεση της ΚΥΔΑ θεωρεί ότι με το 618/1873 υπάρχει «συγκεκριμενοποίηση των ορίων». Η μετατροπή αυτή όμως εξυπηρετεί τις απώτερες επιδιώξεις του ΙΝ ( διεκδίκηση 7500 στρ. ) . Η επέκταση αυτή των αρχικών διεκδικήσεων του ΙΝ και ο πολλαπλασιασμός τους κατά 15 έως 30 φορές, προξένησε τα σχόλια περί εντάξεως και του Ι.Ν. σε αυτούς που επιχειρούν να σφετεριστούν δημόσια γη στην απόφαση 64/1990.
Στην 7636/1996 αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Αθηνών ( σελ.19) γίνεται σαφής αναφορά ότι «η επιφάνεια του ακινήτου η οποία προκύπτει από την περιγραφή καθ΄όρια υπερισχύει εκείνης που αναγράφεται σε στρέμματα αριθμητικά … προϋποθέτει όμως ότι υπάρχουν σαφή όρια για να γίνει εμβαδομέτρηση της πραγματικής κατάστασης» Η τεχνική έκθεση της ΚΥΔΑ όμως, αν και διαπιστώνει την αοριστία των ορίων και την αδυναμία που υπάρχει να εφαρμοστούν αυτά επί του εδάφους, φθάνει σε συμπεράσματα περί κυριότητας σε τμήμα συγκεκριμένης έκτασης ,για τα όρια και την έκταση της οποίας διαπιστώνει ότι «φαίνεται να αποτελεί κτήμα μεγάλης έκτασης» (απόφαση 47/2004 σελ.16) που «υπερβαίνει τα 1000 στρέμματα» (απόφαση 47/2004 σελ.26).

Δ) Από την Τεχνική Έκθεση που υποβάλλει ο ΟΜΙΛΟΣ προκύπτουν τα εξής.

1. Ένα σημαντικό μέρος των δασικών εκτάσεων της επίμαχης περιοχής που έχουν καταγραφεί στον χάρτη PYRGOS J.A. Kaupert 1883, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, έχει σήμερα δομηθεί.

2. Το τμήμα των διεκδικήσεων του ΙΝΕΘΛ που αφορούν σε δομημένες περιοχές υπερκαλύπτει την έκταση των 1000 παλαιών στρ. που είναι το ανώτατο όριο της έκτασης του «κτήματος Πεύκα Βέρδη». Την ίδια διαπίστωση περιέχει η απάντηση του δασολόγου Χρ.Γκάτση , σε ερώτηση του δικαστηρίου ( εφετείο Αθηνών απόφαση 7636/1996 ) «…από το παραπάνω αναφερόμενο κτήμα, έχει οικοδομηθεί έκταση εμβαδού 1,105στρ.. Από την έκταση αυτή 730 στρ είναι πεδινά.» ( ΣΣ Η έκταση εμπεριέχεται στο φερόμενο «κτήμα» όπως αυτό προσδιορίζεται από σχεδιαγράμματα Κοτσερώνη στο 604/1927 και Κυφιώτη στο 7440/1958).

3. Η έκταση των 2600 στρ η οποία αποτυπώνεται στο από 17-11-1995 διάγραμμα του δασολόγου Χρ. Γκάτση , αντιστοιχεί στο, κατά τους φυσικούς κληρονόμους Βέρδη, ορεινό τμήμα του «κτήματος» όπως αποτυπώθηκε στο από 10.9.57 διάγραμμα Ρ. Κυφιώτη το οποίο προσαρτήθηκε στο 7440/1958 συμβόλαιο διανομής. Η ανωτέρω έκταση , σε ότι αφορά το αδόμητο τμήμα της, είναι σαφέστατα δασική – ορεινή και εμπεριέχει το σύνολο των 262 στρ που με την 47/2004 γνωμοδότηση του ΓΣΔΚ αποδόθηκαν στον ΙΝΕΘΛ αλλά και μεγάλο μέρος των 171 στρ. για τα οποία η ίδια γνωμοδότηση αποφαίνεται ότι το δημόσιο δεν πρέπει να προβάλλει δικαιώματα.

4. Τα όρια του φερόμενου «κτήματος Πεύκα Βέρδη» , όπως περιγράφονται στο συμβόλαιο διανομής 702/1847 « είναι ασαφή και μη υλοποιήσιμα επί του εδάφους αφού δεν περιγράφονται με σαφή και σταθερά σημεία… Ο προσδιορισμός του ακινήτου στη θέση «Βαθύ Ρεύμα», μάλλον υποδηλώνει μικρή σχετικά έκταση ή το εν, λόγω ακίνητο αναπτυσσόταν χωρικά κατά μήκος του ρέματος. Σε κάθε περίπτωση όμως.., η περιγραφείσα έκταση οφείλει να είναι τμήμα των αγρών στην θέση «Βαθύ Ρεύμα»

5. Από τον έλεγχο των συμβολαίων υπ’ αρ. 618/18-4-1873 & 1033/25-4-1883 . «…Βάση των ανωτέρω όχι μόνο δεν έχουμε σαφή όρια αλλά και οι ενδείξεις που υπάρχουν … είναι ότι πιθανόν να μην υπάρχει αλληλουχία τίτλων …Επιπροσθέτως οι περιγραφές , λειβάδι και ζευγαρότοπος, δεν δύναται να ταυτιστούν σε καμία περίπτωση με ορεινούς όγκους με μεγάλες κλίσεις ούτε με πευκόφυτες πυκνά περιοχές, παρά με ανοιχτές περιοχές με ήπια κλίση και θαμνώδη ή ποώδη βλάστηση. Αποτέλεσμα του ως άνω είναι η περιοχή που δύναται να βρίσκεται το εν λόγω ακίνητο είναι στην πεδινή περιοχή πλησίον του Βαθύ Ρεύματος, .. και σε καμιά περίπτωση δεν εντάσσεται σε αυτή η έκταση των 433 στρ.»

«Η ως άνω σύγκριση κάνει φανερή την διαφοροποίηση των ορίων πού εμφανίζονται στα δύο συμβόλαια (702/1847 και 618/1873) . Το γεγονός αυτό οδήγησε στην διατύπωση που περιληφθεί στην απόφαση 64/1990 του Εισαγγελέα Εφετών κ. Σανιδά «είναι αμφίβολο εάν το υπ’ αρ. 618/1873 συμβόλαιο αποτελεί συνέχεια του υπ’ αρ. 702/1847 συμβολαίου».
Στην τεχνική έκθεσή της ΚΥΔΑ παρατηρεί παρ’ όλα αυτά ότι στο ως άνω συμβόλαιο τα όρια συγκεκριμενοποιούνται. Εικάζει δε ότι το όριο του χωριού Χασιάς είναι το αρχαίο τοίχος, το οποίο βρίσκεται έως και 560 μ. εντός του ορίου του δημοσίου Κτήματος Στεφάνη, βάσει του διαγράμματος που η ίδια παρέθεσε, ενώ ταυτόχρονα είναι έως και 622 μ. μακρύτερα από τα όρια της διεκδίκησης του ιερού ναού, όπως αυτή παρουσιάζεται στο διάγραμμα του κ. Α. Μπάζου».

6.. «Στην τεχνική έκθεση ΚΥΔΑ γίνεται λόγος για πιθανή επέκταση των ορίων των κτημάτων Χαϊδαρίου και Δέγλερη – Καραγιάννη σε βάρος του κτήματος «Πεύκα Βέρδη». Ο συλλογισμός αυτός στηρίζεται μόνο στη διαφορά των εκτάσεων που αναγράφονται σε αρχικά συμβόλαια και σε εκτάσεις που μετέπειτα διεκδικούν και μάλιστα χωρίς έλεγχο τίτλων για τις ιδιοκτησίες αυτές. Αποφεύγει όμως, να κάνει την όποια αναφορά για την μεταβολή που υπάρχει στους τίτλους του Ιερού Ναού και στην έκταση που διεκδικούσε κατά το έτος σύνταξης του διαγράμματος του κ. Μπαζού… με αρχικό τίτλο 500.62 στρ. διεκδικεί βάσει του 5827 στρ. από τα οποία είναι 3190 στρ. ορεινή έκταση και 2637 πεδινή.

7. «Το ζήτημα χρησικτησίας στην ορεινή έκταση (συμπεριλαμβανομένης αυτής των 433 στρεμμάτων αντιμετωπίστηκε στην απόφαση 64/’90, στην οποία εγγράφεται ότι δεν υφίσταται. Οι φερόμενοι ως κληρονόμοι Βέρδη (Αγαπητοί – Σαμπάνη – Φιλίππου) δεν μπορούν βάση πλαστών τίτλων (απόφαση 64/90) να διεκδικήσουν την όποια έκταση πέρα των 110 παλαιών στρεμμάτων ή 61,82 σημερινών στρεμμάτων».

7. Σχετικά με τα διαγράμματα εφαρμογής της πολιτικού μηχ. Σ. Παπαβασιλείου:

i. Στον χάρτη του J.A. Kaupert δεν υπάρχει το σημειακό σύμβολο της οικίας – συμπαγές μαύρο ορθογώνιο - που χρησιμοποιείται στον χάρτη αυτό, στην θέση που προσδιορίζεται στο διάγραμμα της ΚΥΔΑ. Αντίθετα, στη θέση αυτή, εμφανίζεται σύμβολο – ερυθρού χρώματος – που χρησιμοποιείται για επιφανειακά αρχαιολογικά ευρημάτα. Στο διάγραμμα εφαρμογής , της ΚΥΔΑ, εμφανίζεται η οικία Βέρδη, μέσα στην περιοχή των 262 και μάλιστα με την ένδειξη: «Οικία Βέρδη (Kaupert)».
ii. Για την οριοθέτηση της έκτασης των 110 στρεμμάτων ( που δεν εμπεριέχονται στις διεκδικήσεις του ΙΝΕΘΛ ) το όριο της δασικής έκτασης του J.A. Kaupert , στοιχείο καθοριστικό για ότι αφορά την προβολή η όχι δικαιωμάτων του Δημοσίου , αφού παραλλαχθεί ως προς το σχήμα και μετατοπισθεί ως προς την θέση, μετονομάζεται αυθαιρέτως και σκοπίμως σε «κάτω πεζούλι». Στο 1ο διάγραμμα υπάρχει μετατόπιση 65 περίπου μέτρων από το πρωτότυπο στο δε 2ο διάγραμμα εφαρμογής η μετατόπιση φτάνει στα 200 μ.
Το άνω πεζούλι το οποίο χρησιμοποιείται και το οποίο υποτίθεται ότι εμφανίζεται στον χάρτη του J.A. Kaupert, δεν είναι στην πραγματικότητα στον ως άνω χάρτη παρά μια ισοϋψής καμπύλη.
Με βάση τις ανωτέρω γραμμές οροθετούνται εκτάσεις, που υποτίθεται ότι έχουν εμβαδόν, 110 στρ. και οι οποίες, στο διάγραμμα εφαρμογής 1 είναι 177,7 στρέμματα αντίστοιχα, ενώ στο διάγραμμα εφαρμογής 2 είναι 389 στρέμματα αντίστοιχα. Κατά τον τρόπο αυτό η έκταση των 110 στρ. τριπλασιάζεται μετατοπιζόμενη προς βορράν με προφανή σκοπιμότητα την εξώθηση της διεκδίκησης του ΙΝΕΘΛ προς το ορεινό τμήμα της δασικής έκτασης, ούτως ώστε αυτή , να συμπεριλάβει και την περιοχή των 262 στρ.
iii. Από την μελέτη της μορφολογίας του εδάφους σε συνδυασμό με την δασώδη μορφή της βλάστησης προκύπτει ως πολύ πιθανόν το «κτήμα Στεφάνι» , δυτικό όριο του «κτήματος Πεύκα Βέρδη» κατά τον αρχικό τίτλο, να ταυτίζεται με το βουνό Στεφάνι – μετέπειτα ονομασθέν Ποικίλο- που ανήκε στον βοεβόδα της Αθήνας Χασεκή. Την άποψη αυτή υιοθετούν αφενός ο δασολόγος Χρ. Γκάτσης , όσο και ο τέως Δ/ντης της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου Πετρούπολης, μηχανικός Παναγιώτης Παπαδόπουλος που ορίσθηκε τεχνικός σύμβουλος με την 53/2207 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.





Ε) Συμπεράσματα

Από όλα όσα εκτέθηκαν αποδεικνύεται ότι :

Η αναγραφόμενη, στο 1033/1883 (διαθήκη) , έκταση των 1000 παλαιών στρεμμάτων (562,5 σημερινά) είναι, το προς τα πάνω όριο της πραγματικής επιφάνειας του «κτήματος», το οποίο ως ΑΓΡΟΤΙΚΗ έκταση είναι άσχετη με τα 262 – 433 στρ. και η οποία έχει ήδη πωληθεί και ανοικοδομηθεί. Επομένως το «κτήμα Πεύκα Βέρδη» όπου και αν αυτό υπήρξε, έχει ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ . Κάθε επιπλέον διεκδίκηση συνιστά απόπειρα ΚΛΟΠΗΣ δημόσιας γης.


Η αντιφατικότητα μεταξύ των περιγραφόμενων εκτάσεων, ως ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ με τρόπον όμως που να επιτρέπει μελλοντικές μεταβολές ( αγρός μη καλλιεργήσιμος =δασική και έκταση ή λιβάδι ή και τα δύο) και των εντελώς αόριστων ορίων που όμως μπορούν εύκολα να μετατοπίζονται αλλά και να εμπεριέχουν δάσος και δασικές εκτάσεις, ΜΟΝΟ ΤΥΧΑΙΟ γεγονός δεν είναι.

Εάν το ΓΣΔΚ αποφασίσει περί μη ύπαρξης δικαιωμάτων του δημοσίου επί ενός τμήματος των διεκδικήσεων, χωρίς να έχει κριθεί από τα ελληνικά δικαστήρια το σύνολο της διεκδίκησης, τότε εξ αντικειμένου παρέχεται χείρα βοηθείας στους διεκδικητές και ενδεχομένως να επηρεάσει την έκβαση της δικαστικής διαμάχης του δημοσίου με τον ΙΝΕΘΛ η οποία είναι εν εξελίξει .

Το σύνολο της υποθέσεως του «κτήματος Πεύκα Βέρδη» πρέπει να εξετασθεί υπό το πρίσμα της διαπίστωσης ότι και ο ΙΝΕΘΛ ακολουθεί τον δρόμο που εχάραξαν όσοι επιχειρούν να σφετεριστούν εκτάσεις του Δημοσίου.

Το περιβαλλοντικό διακύβευμα είναι τεράστιο και δεν νοείται παραίτηση του δημοσίου πριν να εξαντληθούν ΟΛΑ τα νόμιμα μέσα και πριν να πραγματοποιηθεί ο εξονυχιστικός έλεγχος από τα ελληνικά δικαστήρια. Προφανώς η παραίτηση ισοδυναμεί με χαριστική πράξη.







Κατόπιν αυτών ,
Και επειδή

Η απόφαση περί μη «προβολής δικαιωμάτων του Δημοσίου» είναι παντελώς ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΗ, διότι ουδόλως ασχολήθηκε και έλαβε υπόψη της την ύπαρξη των δικαιωμάτων του ελληνικού Δημοσίου. Η απόφαση 47/2004 στηρίχθηκε στην ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ της Κ.Υ.Δ.Α. η οποία είναι εξ αντικειμένου , ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ έκθεση των θέσεων και απώτερων επιδιώξεων του Ι.Ν.Ε.Θ.Λ. και ΜΕΡΟΛΗΠΤΙΚΗ εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος.


ΖΗΤΟΥΜΕ την ΑΝΑΚΛΗΣΗ της υπ’ αριθμ. 47/2004 απόφασης του ΓΣΔΚ και την λήψη απόφασης περί ύπαρξης δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου για την περιοχή των 433 στρ.


Προσάγουμε και επικαλούμαστε:
1)Την υπ’ αριθμ. 7636/1996 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.
2)Την υπ’ αριθμ 64/1990 απόφαση τού Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών.
3)Την από 23—8- 1995 Έκθεση του δασολόγου Χρήστου Γκάτση.
4)Την από 13 —8-1974 Έκθεση του Δασολόγου Αθανασίου Τουρνά.
5)Την υπ’ αριθμ. 20166/1965 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
6)Την από 7-3-95 Έκθεση του δασολόγου Χρήστου Γκάτση.
7)Την από 17-11-95 συμπληρωματική Έκθεση του δασολόγου Χρήστου Γκάτση.
8]Την από 12-3-96 συμπληρωματική Έκθεση του δασολόγου Χρήστου Γκάτση.
9) Αρθρι 24,117 του Συντάγματος
10)Την 974/2005 απόφαση του ΣτΕ , Τμ.Ε΄
11)Φωτοτυπία άρθρου από τα Τεχνικά Χρονικά, Μαρτίου-Απριλίου 1977.
12) Την εισήγηση του τέως δασάρχη Πάρνηθας Γ. Ντούρου και νυν δ/ντη Δασών Υπ.Αγρ.Αν και Τροφίμων, στην ημερίδα του ομίλου μας.
13) Άρθρο 3 ν.3208
14)Το από 15-6-2000 Πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής δασικών εκτάσεων.
15)Φωτοτυπία σελ.68 από το βιβλίο «Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑ» του Α. Μηλιώνη, έκδοση του Δήμου Πετρούπολης.
16) Εισήγηση Παν. Παπαδόπουλου, στο Δημοτικό Συμβούλιο Πετρούπολης 15/2/2007.
17) Φωτοτυπία του χάρτη του Adolphe Sommer από το 1841.
18] Καταστατικό του Ομίλου «ΤΟ ΠΟΙΚΙΛΟ»
19) Υπομνημα χάρτη J. A. KAUPERT


Πετρούπολη 24 Μαΐου 2007


Για τον ΟΜΙΛΟ.


Ο πρόεδρος Ο γραμματέας
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου